Тогашните вести ја опишувале како “шармантна млада жена, со скоро совршени пропорции, зелено-кафеави очи”
Штефица Видачиќ беше избрана за Мис на Југославија во хотелот “Еспланаде” во Загреб на првиот избор за Мис 1926 година. Тогаш имаше 21 година. Година подоцна беше избрана за Мис на Европа во Берлин. На убавицата со уметничко име Стефи Вида титулата и обезбеди слава во Будимпешта, Виена и Берлин.
Во врска со тогашните случувања, новинарите пишуваат: “Веќе во осум и пол вечерта општината почна да ја полни салата, така што веќе немаше место во 9 часот.Им беше тешко и на самите кандидатки да се пробијат низ салата. Општината ја поздрави бурно секоја кандидатка, а посебно Загребчанките.
Во 10 часот, г-дин Шарин и ја објасни на општината самата цел на настанот, по што кандидатките заиграа по еден танц. Потоа жирито донесе одлука … ”
По враќањето во Загреб по изборите, Штефица ги полнела насловните страници со месеци, а каде и да се појавила, бурно била дочекана.
Родена во Пожега, имаше црна коса и зелени очи и само 161 сантиметри височина. Некое време работеше како келнерка во кафеана на Јуришичевата улица.
Тогашните весници ја опишуваат како “шармантна млада жена, со скоро совршени пропорции, зелено-кафеави очи”.
Berlin, Štefica Vidačić, prva hrvatska Miss Europe, 1930. godina pic.twitter.com/lHifwD8skx
— Povijest u objektivu (@starefotke) March 3, 2015
На прашањето каков маж сака, изјавува: “Сакам мажи со женскаста природа, но силен машки карактер”.
Се зборувало дека таа скршила многу машки срца кога се омажила за богатиот берлински креатор на филмови. Легендата вели дека угледниот Јосип Тиљак заради неа го извршил самоубиството, по што во медиумите е објавено неговото писмо со кое се збогувал.
Друг кој потпадна под нејзините магии, беше Мишкец, момче од Загреб, кој работел како помошник мајстор. Откако таа се омажила, се пропил, дал отказ и станал просјак. Како просјак секогаш спиел на истото место, во преминот недалеку од Цветниот пазар. Во 90-те тој премин бил наречен Мишкеков премин во негова чест.
Штефица сними неколку филмови и нејзините филмски продуценти и ветуваа голем успех. Се известуваше за нејзината нова фризура, фустан, искуства од патувањата по европските метрополи.
Ја насликал познатиот сликар од тој период Роберт Ауер, гола, само покриена со ткаенина.
Таа одигра споредна улога во филмовите “Полноќно такси”, “Љубов во снег”, “Тајните на ориентот”, “Витези на ноќта”, а во “Ќерките на Ева” ја оживеа бароницата Едит вон Штетен.
После бракот се посветува на семејниот живот, а починала во анонимност во Цирих, Швајцарија, 2002 година.