Шшш! Белгиски села со нереален мир и тишина во кои ниту автомобилите не смеат да прават врева

Иако е мала земја, Белгија има многу импресивни содржини. Некои од овие бисери се скриени и не се толку популарни меѓу туристите, но нивната важност е препознаена дури и од УНЕСКО, кој ги стави под своја закрила. На пример, малото и тивко село наречено „Beguinages“.

Тие се расфрлани низ цела Белгија, а кога одите по нивните улици ве обзема мир. Посетителите се пречекуваат со предупредувања за почитување на тишината, па прошетката е придружена само со звукот на одење низ калдрманите улички и ветрето кое минува низ тесните улички. Автомобилите се реткост и нивниот број е ограничен за да не се наруши речиси музејскиот амбиент кој владее на отворено.

Најпрво може да помислите дека веќе никој не живее овде – единствените траги на животот се внимателно уредените градини во расцут. Но, за нив се грижат жените кои всушност живеат овде. Тие се нарекуваат „beguines“, жени кои го посветиле својот живот на верата и на Бога. Тие не дале формално завет или се изолирале од светот, како што може да се претпостави.

Кога биле изградени во 12 и 13 век, куќите во кои живееле биле сиромашни и незабележителни живеалишта околу селската црква. Подоцна тие беа преуредени и беа додадени објекти како што се болници и пекари, а околу селото (кое сè повеќе почнало да личи на типичен средновековен град) беа подигнати ѕидови со градска порта што се затвора навечер.

Некои историчари веруваат дека причината за овие „женски градови“ е недостатокот на мажи кои загинале во војни, но со текот на времето повеќето сè уште се согласуваат дека овие типови населби повеќе одговараат на социјалните, економските и верските потреби на средовечните жени, но и подоцна.

Бегините не се потпирале финансиски на Црквата, туку живееле скромно, посветувајќи се на малите занаети како што е производството на чипка. Нивната независност понекогаш предизвикувала скептицизам, а верските власти ги осудувале нивните постапки во 1312 година во Виена, по што биле изложени на повремени прогони и обиди за асимилација во црковните редови.

Сепак, тие успеаја да се одржат низ цела Белгија, Холандија и Франција, а Белгија ги има најзачуваните „бегинажи“ денес. Дури 13 од нив биле запишани на списокот на светско наследство на УНЕСКО во Европа во 1998 година. Тоа се: Gent, Leuven, Kortrijk, Mechelen, Brugge, Dendermonde, Turnhout, Sint-Amandsberg, Sint-Truiden, Lier, Diest, Tongeren и Hoogstraten.